تشخیص رابطه نامشروع در پزشکی قانونی : تعریف،فرآیند و روش‌ها

برای تشخیص رابطه نامشروع در پزشکی قانونی از معیارهای مختلفی استفاده می‌کنند که به‌طور دقیق به بررسی شواهد فیزیکی، بیولوژیکی و روان‌شناختی پرداخته می‌شود. مهم‌ترین معیارهای تشخیصی عبارتند از:

2.1. آثار فیزیکی رابطه

آثار فیزیکی ناشی از رابطه جنسی شامل خراش‌ها، کبودی‌ها، و پارگی‌های پوست یا بافت‌های داخلی است که ممکن است در نواحی تناسلی یا سایر قسمت‌های بدن فرد مشاهده شوند. این آسیب‌ها می‌تواند نشان‌دهنده وقوع رابطه نامشروع باشد.

2.2. شناسایی مایعات بدن

مایعات بدن، از جمله اسپرم، بزاق و عرق، می‌توانند به‌عنوان شواهد بیولوژیکی مهم برای تشخیص رابطه نامشروع مورد استفاده قرار گیرند. آزمایش‌های تخصصی مانند آزمایش اسپرم و آزمایش PSA برای شناسایی آنزیم‌های موجود در مایع منی می‌توانند به اثبات وقوع رابطه جنسی کمک کنند.

2.3. تغییرات آناتومیک

در مواردی مانند تجاوز جنسی، ممکن است تغییرات آناتومیک و آسیب‌های داخلی جدی در نواحی تناسلی فرد مشاهده شود. این تغییرات می‌تواند شامل پارگی‌ها، خونریزی‌ها و التهاب‌هایی باشد که به‌وضوح نشان‌دهنده اجبار در رابطه جنسی است.

2.4. شواهد روان‌شناختی

بررسی اثرات روان‌شناختی نیز یکی از ارکان تشخیص رابطه نامشروع است. در بسیاری از موارد، فرد قربانی ممکن است علائمی چون استرس پس از سانحه (PTSD) را نشان دهد که این امر می‌تواند به‌عنوان یک نشانه از وقوع رابطه نامشروع باشد.